ماه من ! آنجا که چشمها سخن می گویند کلمات را معنا و مفهومی نیست و آن هنگام که خنجر نگاه از خنجر کلام تیز تر است ،

من و تو را کی مجال گفتگوست ؟دلتنگی ام برای تو وسیع است ماه من ، وسیع و بی پایان .. مثل روزهایی که هنوز ندیده بودمت

و  گویی همیشه در انتظارت بودم ! پس بیا ... بیا در خنکای یک عصر دی ماه مانند دو غریبه در کنار هم راه برویم و به سرمای قلبهای

بی عاطفه مان بخندیم وبه چشمهای یکدیگر نگاه نکنیم که از قلبهایمان به هم خیانتکارترند ! بیا ، بیا آن خیابان آشنای قدمهایمان را هی

برویم و برگردیم تا شاید ،شاید در گوشه یا کناری عشقی را پیدا کنیم که در قلبهایمان  جوانه نزده محکوم به مرگ شد ...

بیا ، بیا باز هم بخندیم به آنچه نباید می گفتیم و گفتیم و به آنچه باید می گفتیم ا ما نگفتیم تا شاید زشتی غرورمان از چشم یکدیگر پنهان بماند.

بیا ، بیا راهی را که رفته ایم برگردیم ! و آنگاه اگر فرصتی بود سر بر روی شانه های یکدیگر گذاریم

که امن ترین جا برای گریستن است ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: